Het Politiebureau...

…en dat is in Afrika altijd een rijke ervaring. Ik moest naar het politiebureau omdat ik het vermoeden had dat er iets van me gestolen was. Voor de verzekering had ik een proces verbaal nodig. Met redelijk wat lood in mijn schoenen stapte ik de aarde donkere vesting binnen wat het politiebureau moest voorstellen hier in Jinja. Nadat ik mij gemeld had mocht ik doorlopen naar de binnenplaats.

Daar stokte mijn adem even. Met het moment dat ik de binnenplaats betrad staarde ik recht in een donkere kerker waar zeker tien paar armen uit staken en zwaaiden gepaard met de woorden: ‘Mzungu Mzungu help me!!’ De buit van die dag (de gevangenen). Me enigszins ongemakkelijk voelend passeerde ik de armen met tralies en stak ik de binnenplaats over naar het kamertje waar ik moest wachten op een agent die me zou helpen. Het kamertje was, net als de rest van het gebouw, aarde donker maar overvol. Het viel even stil toen ik als ‘glow in the dark’ binnen stapte. Ik werd vriendelijk toegeknikt. ‘Dit gaat heeeeel lang duren’ dacht ik.

Na 10 minuten kwam er een gedrongen agent van mijn leeftijd binnen. Hij keek kritisch de wachtkamer door. Toen zijn ogen de mijne ontmoette verscheen er een grote lach op zijn gezicht. ‘You, mzungu, you are very welcome, follow me.’ Er waren zeker nog 10 wachtende voor mij. Dat maakte hem niet uit. Weer stak ik de binnenplaats over en passeerde ik de muur waar de armen uit tevoorschijn kwamen. Ik mocht plaats nemen in een kamertje recht tegenover de kerker. Tijdens mijn proces verbaal bleven zeker 20 paar ogen mij gretig aanstaren. Ik voelde me in de etalage. De agent begon met het opnemen van het proces verbaal. Bij persoonsomschrijving vulde hij ‘Mzungu’ in. Ik vroeg mij af op de politie op grond van die omschrijving mij zou herkennen op straat. Als dat de enige persoonsomschrijving is…
Maar goed. De beste jongeman ging verder. Na enige tijd stopte hij en vroeg me of ik getrouwd was. ‘Natuurlijk’ dacht ik. Ik vond het bijna vreemd dat hij de vraag nog niet gesteld had. Beleefd vertelde ik hem over mijn relatie en waarom mijn relatie niet hier was. Daaruit concludeerde hij dat het niet serieus was en dat hij dus graag een kans wilde maken. Weer vertelde ik hem beleefd dat het in Nederland toch anders ligt dan hier en het dus wel serieus is. Hij vertelde graag een mzungu te willen trouwen. Vol trots toverde hij een verfrommeld papiertje tevoorschijn. Met grote letter prijkte daarop: ‘HIV/aids Negative’. Ik wist niet goed wat ik met deze informatie aanmoest. Een politie agent die mij zijn HIV/aids verklaring liet zien?! Hmm… ‘Dat proces verbaal moest er wel komen’ dacht ik. Het zweet brak mij nog meer uit mede door de ogen die vanuit de kerker nog steeds naar mij staarden. Nadat hij er toch van overtuigd was dat ik veel waarde hecht aan mijn relatie met Sjoerd, gooide hij het over een andere boeg. Hij gaf mij zijn telefoonnummer met de opdracht om hem te bellen als ik een leuke geschikte mzungu voor hem had gevonden. ‘Prima’ dacht ik. ‘Dan komt dat PV toch nog een keer af.’
Nadat hij klaar was leunde hij achterover in zijn stoel en vertelde me dat hier wel een kleine vergoeding tegenover stond. Maarliefst €25 omgerekend. Ik viel bijna van mijn stoel van verbazing. Ik vertelde hem dat ik dat echt niet van plan was te betalen. ‘How much can you afford? ’ vroeg hij me. Als ik ‘niets’ zou zeggen zou ik hem misschien beledigen. Ik stelde €3 omgerend voor (dat is best wat hier). Daar was hij het natuuuuurlijk niet mee eens. Ineens schoot mij de zojuist opgelegde opdracht te binnen. Daar kon ik iets mee in deze onderhandeling. Ik vertelde hem dat hij mij een opdracht had gegeven, een geschikte mzungu zoeken voor hem. Daar stond ook wat tegenover. Ik vond de door mij voorgestelde prijs in combinatie met de opdracht zeer schappelijk (met in mijn achterhoofd dat het geld de staat toch niet ten goede kwam). Dat vond hij bij nader inzien ook wel. Dus ik gaf hem de 10.000 shilling. Hij was er tevreden mee en stopte het met een grote lach en een stevige handdruk in zijn eigen portemonnee… Hoe kon ik het vergeten zijn… Ook dit is Afrika. Ik had in ieder geval mijn proces verbaal met een verhaal. Ondanks dit kon ik er gelukkig om lachen. Je moet het relativeren. Daar wordt je heel goed in als je een tijdje in Afrika verblijft.