Mijn liefde voor de Kip

Ik kan het vaak maar moeilijk aanzien… (levende) kippen hangend aan bagagedragers, onder mijn stoel in de Matatu of gewoon slingerend met hun poten in iemands hand boven de grond. Arme beestjes. Ze zien er onschuldig en niets vermoedend uit als ze mij zo onderste boven met glazige oogjes aanstaren. Ik zou iedere kip wel willen kopen zodat ze niet onder het slagersmes (e.d.) komen. Hoewel ik geen vegetariër ben bekommer ik me toch om de kip hier in Oeganda. Eigenlijk zou ik dat beter in Nederland kunnen doen want hier bestaan geen leg-batterij-kippen. Hier vind ik alleen maar vrije uitloop hanen en hennen die van het leven genieten.

Toch brak mijn kippenhart toen hier zojuist de kippenboer achterom kwam scharrelen met twee bejaarde hennen in zijn handen (lees op hun kop met hun poten in de hand van de boer bungelend boven de grond). Aaaaagh… Ik moest even aan Trix denken, mijn blonde krielkip die 12 jaar bij ons in Dalem in de achtertuin gewoond heeft met nog een paar andere dames. Vakkundig pakte ik de kippen van de boer over en bekeek ze eens aandachtig. Ze waren kerngezond, tam en lief! Dus… vond ik het een vreselijke gedachte dat deze dames vanavond onder het mes zouden gaan. Wat moet je echter met twee bejaarde kippen?! Antwoord: Kopen en een fijn leven in onze achtertuin van geven! Zoals het hoort.