De donkere kamers van Lusaka en the wedding.

De foto's staan op: https://picasaweb.google.com/105556043277384620953/DeDonkereKamersVanLusakaEnTheWedding#

Zondag hebben we een prachtige Zambiaanse bruiloft gehad. Voorafgaand aan de bruiloft was het vrijgezellenfeest. Dat was heel bijzonder. De bruid werd geleerd hoe ze een man moet plezieren in bed. Alle vrouwelijke vrienden en collega’s waren uitgenodigd van verschillende stammen. Er werd veel gedanst, gezongen en bier gedronken. De bruid kreeg een soort workshop van iedere stam. De “examples” werden dansend gedaan. Dat maakte het wat minder serieus. Een erg bijzonder idee. Toch voelde ik mij niet heel erg op mijn gemak. Ik vond het net iets te heftig om dit soort informatie met mijn stagebegeleider en andere collega’s te delen. Daarom hebben wij ons een beetje op de achtergrond gehouden. Ons werd gevraagd om een Nederlandse “dans” uit te voeren. Om nu met de polonaise aan te komen vond ik ook een beetje mager. Gelukkig nam men genoegen met het antwoord dat wij geen stamdansen hebben die hiermee te maken hadden.

Zondag was de bruiloft. Ik vond het fantastisch om onderdeel te zijn van een Lozi bruiloft. De bruid werd door alle vrouwen dansend begeleid naar de plek waar ze later die dag haar man zou trouwen. Het was een kleurrijk geheel van dansende jurken, kotomissies en schommelende achterwerken. Het raakte me bijzonder. So wie so raken bruiloften mij altijd maar deze ceremonie was erg bijzonder. De vrouwen verzamelde zich als moeders om de bruid en dansten uitbundig. Later werd op dezelfde manier haar aanstaande man en de getuigen binnen gebracht door de vrouwen. Toen ze gelijktijdig mijn lievelings nummer draaiden, hielden Rianne en ik het al helemaal niet meer droog. Het maakte ontzettend veel indruk op mij. Het nummer dat ze draaiden heet Pilow: http://www.youtube.com/watch?v=xpwDWgR5_aw Het is een nummer gezongen in het Silozi. Het refrein betekent dat de man niet meer alleen op een kussen wil slapen en het leven wil delen met zijn vriendin. Prachtig toch? Denk bij het luisteren aan de dansende jurken en de uitbundigheid.

Dinsdagochtend zijn wij vroeg naar Lusaka vertrokken om aan onze vakantie te beginnen. De bus was wederom weer een dagtaak voor Carglass. De ruit was onderhand een grote ster. Wij werden met drie personen op ongeveer 1.5 meter gepropt. Erg knus. Naast mij zat een vrouw met een moeder kip met zeven kuikens op schoot. Voor mij zat een vrouw met een haan in een zak. Wanneer ik bijna in slaap viel, kukelde het beest een keer… en iedereen was weer wakker. Ik kan hier echt van genieten. Lusaka is ongeveer 8 uur met de bus. Onderweg hebben we twee baby olifantjes met elkaar zijn spelen. Fantastisch!

Woensdag hebben we het een en ander geregeld in Lusaka. Waaronder aangiften gedaan voor de gestolen telefoon van Karin. Natuurlijk ging dat weer op z’n Afrikaans, verrassend. Wij werden te woord gestaan door de hoogste agent, want drie blonde meiden… Daar wordt heel wat voor uit de kast getrokken. Na veel omslachtig werk, hadden we eindelijk het proces verbaal. Afrika zou Afrika niet zijn als je voor ieder nietje in het document moet betalen en dat in een ander kantoor moet halen. De beste agent kwam op het fantastische idee om ons de kerkers te laten zien. Met bonzend hart werden we naar de kelders van het bureau geleid waar we een kijkje mochten nemen in de gevangenis. Wat ik daar aantrof was in één woord GRUWELIJK. Veel mensen bij elkaar in donkere vieze hokken met een gat in de grond wat een wc moet voorstellen. De gevangenen wilden graag een praatje met ons maken. Ik was al mijn woorden verloren. Ik kon weinig meer uitbrengen. De politieagent vertelden trots welke hij persoonlijk had binnen gebracht en wat ze gedaan hadden: Verkrachtingen, overvallen en moord… Gelukkig zitten ze vast.

Na dit bizarre avontuur hebben we ons bus ticket naar Chipata geregeld. Daarvandaan zullen we door reizen naar South Luwangua. Na de Serengetti in Kenia en het Krugerpark, de mooiste plek in Afrika. Ik ben heel erg benieuwd! Morgenochtend om 03.30 vertrekken we.