African toilets en cowmess in de klas

Deze week heb ik Afrika weer op z’n Afrikaans beleefd: ontspannen, relaxed, relativerend en hopend op de steun van God zoals iedereen dat doet.
Vrijdag hebben de collega’s van onze stageschool ons mee uitgenomen naar een Afrikaanse “club”. Ik zal beschrijven hoe dat eruit ziet: een zandvlakte in de openlucht, ommuurd met rieten schotten, in de hoek een braai met daarop een verse kuuk (kip) en in het midden een grote cactus. Toen ik opzoek ging naar het toilet, vertelde een lachende barkeeper dat ze alleen Afrikaanse toiletten hadden. Die vraag kreeg hij blijkbaar nooit, want na een paar keer geïnformeerd te hebben naar het fenomeen ‘Afrikaans toilet’ vertelde iemand mij: ‘In the bush babe. We don’t have public toilets here in Africa.’ Oja, hoe kon ik dat vergeten. De natuur is hier net iets dichter bij de mensen dan ik gewend was in Nederland. Dus ging ik in het struikgewas achter de zandvlakte. De avond werd zoals gewoonlijk besloten met totale duisternis nadat de aggregaat de stroomconsumptie van de professorisch in elkaar gezette boxen niet meer aan kon. Gelukkig hebben we de heupen weer even losgemaakt en dat was erg gezellig.

Zondag hebben Karin en ik deelgenomen aan de sportactiviteiten op de campus, korfbal. Dat is altijd aan mij besteed dus ik stond als gewoonlijk op de afgesproken tijd (15.00) te trappelen van enthousiasme. Natuurlijk was er nog geen student te bekennen (want dit is Afrika dus niemand kent tijd). Na een half uur kwamen de eerste studentes aanzakken en streken neer in de schaduw onder een boom. ‘We have to wait for the trainer’, was de boodschap. Na drie kwartier kwam iemand op het BRILJANTE idee om de trainer te bellen. Ik stond er zowaar versteld van. Hij was onderweg vertelde hij. Om 16.00 begon dan eindelijk de warming-up wat natuurlijk ook weer op z’n Afrikaans verliep: zingend, klappend en lachend maar vooral niet vlot. Tot mijn grote verbazing waren ze best goed in korfbal en zeer fanatiek. Dat ben ik ook dus de Makuwa’s tegen de Zambians was een groot succes. Helaas hebben we wel verloren.

Woensdag kreeg ik bericht dat er op de ‘Main Post Office’ een pakketje voor me was aangekomen. Dat klopte, want ik verwachtte nog een verjaardagscadeau van mijn moeder. Alle ambtenaren waren uit hun hokjes gekropen om te kijken wat voor pakket de Makuwa toch uit het verre Europa gekregen had. In een rij liepen ze achter mijn pakket aan in de hoop dat ik het voor hun neus zou openen. Helaas, dat deed ik buiten. Maar niet voordat de beste ambtenaar mij op alles wat maar van belang kon zijn een handtekening had laten zetten gevolgd door het harde geluid van een stempel. Bureaucratie is nu eenmaal een diepgeworteld fenomeen in Zambia. In het pakket vond ik onder andere: een t-shirt (kijk op de foto’s wat er op staat), mijn vergeten oranje zonnebril voor de ambassade borrel op Koninginnedag, kaarten van Gorinchem, tulpen, zaden voor een eigen groente tuin en nog veel meer.

Natuurlijk heb ik deze week ook weer Afrikaans stage gelopen. Donderdag stond ik zoals gewoonlijk Maths uit te leggen toen een zware gier lucht mijn neus binnendrong. Een bekend geurtje want ik ben in de polder geboren. Toch leidde het me af en ging ik mijn neus achter na. 45 Paar ogen hebben mijn zoektocht naar het geurende voorwerp gniffelend gevolgd. Na een paar minuten leidde mijn neus mij naar de openstaande deur waarachter een zwarte plasticzak stond. Toen ik de deur opzij duwde, veranderde de zware geur in die van een openstaande beerput. VERSCHRIKKELIJK! Ik heb de zak voorzichtig geopend en zag daarin een vers gedraaide koeienvlaai! Op de vraag ‘Who has brought this cowmess?’ Kon niemand echt een eenduidig antwoord geven. Het kwam erop neer dat de jongste van de klas (11 jaar) het mee van huis had genomen om na school bij iemand af te leveren. Ik heb de jongen vriendelijk verzocht geen koeienmest meer mee naar school te nemen en vooral niet in een broeierig lokaal neer te zetten waar de zon de hele dag op schijnt. Ik kon ook hier weer erg om lachen. Dit is Afrika.

Vorige week werd ons gevraagd een gastcollege te verzorgen aan de eerstejaars studenten van de pabo over seizoenen in Nederland en een vergelijking te maken met Zambia. Erg leuk! Ik had overigens gedacht dat we hier kwamen studeren maar ik begreep dat we ingezet zouden worden voor gastcolleges. Prima! Het was een erg interessante ervaring. De studenten waren erg geïnteresseerd. Toen ik echter over de wet van Buys Ballot begon, zag ik toch wat vraagtekens ontstaan. De uitleg van Rianne over zomer- en wintertijd was blijkbaar al lastig genoeg. Mijn ambitie is toch om op een MBO of HBO les te geven dus dit was een goed voorproefje. Al helemaal omdat ik besloten heb na de pabo de lerarenopleiding Aardrijkskunde te gaan volgen.

De foto's volgen woensdag want door een onweersbui, hebben we zoals gewoonlijk, geen stroom. Niemand maakt zich er druk om, dus waarom zou ik dat doen. Morgen weer een dag. Daarom houd ik zo van Afrika!