Live the moment, leave the computer

Dit is exact de reden waarom ik volgens deze website nog steeds Miss Righthook of the UN ben. De tijd heeft helaas niet stilgestaan. Nog steeds ben ik af en toe Miss Righthook of the UN en op andere momenten Renée uit België. Heerlijk zo al die mensen.
In de tussentijd ben ik 26 geworden, heb ik mijn onderzoek afgerond, heb ik Kees in Debre Tabor bezocht en ben ik weer terug gekeerd naar Jimma. Iedere dag was vol met speciale momenten die ik hopelijk nog eens in boekvorm kan uitbrengen.

Mijn verjaardag was de beste verjaardag die ik mij maar kon wensen. Ik had besloten een klein feestje te geven in combinatie met het afscheidsfeestje van mijn Duitse mede hotel bewoners. Buiten mijn verwachting waren al mijn Belgische, Russische, Amerikaanse en Duitse vrienden daar. Ik was helemaal verbaasd. Met alle lieve verjaardagswensen uit Nederland voelde ik mij echt jarig. We hebben nog tot in de vroege ochtend van 14 maart gedansd op Ethiopische muziek, Bon Jovi en al het andere wat ertussenin zit. De volgende dag ging ik nietsvermoedend een ijsje eten met mijn Belgische vrienden. Prompt werd ik opgehaald door een bajhaj (tuktuk) voor mijn eerste rijlessen! Amay, dat was echt fantastisch. Een ieder die mij langer kent weet dat ik heeeeeeel lang over mijn rijbewijs gedaan heb. Arme Justine, Liesbeth en Tess. Die hebben een uur lang in een schokkende bajhaj gezeten. Justine heeft hiervan een prachtige compilatie gemaakt die te bewonderen is via deze link: https://www.youtube.com/watch?v=2uXPiAJnog0 Bij het zien van deze video moest ik toch denken wat een Engelen geduld mijn rij instructeur had met mij, omdat ik het technisch inzicht van een goudvis heb.

Kees heb ik bezocht in het prachtige Debre Tabor. Kees is mijn Pabo-vriend vanaf letterlijk de eerste minuut. Sinds dien delen wij een passie voor Afrika en komen we elkaar altijd weer tegen op het continent. Hij werkt voor Edukans en traint onder andere leerkrachten met betrekking tot actief leren. Zo fantastisch om te zien dat wij zoveel overeenkomstige interesses hebben.

Het kostte mij 2,5 dag om Kees te bereiken met de bus en 2,5 dag om weer thuis in het ‘prachtige’ Jimma te komen. Dat deerde totaal niet. Wat is er leuker en bijzonderder om met de bus door een van de prachtigste onontdekte landen van Afrika te reizen. Het enige wat je in de bus kunt doen is naar buiten kijken, genieten en je gedachten laten meegaan met het prachtige landschap. Van velen hoor ik: ‘Als ik aan Ethiopië denk, denk ik aan droogte en kale vlaktes.’ Niets is minder waar, maar dat dit deel ik alleen met jullie want het zou zonde zijn als dit land overspoeld werd met toerisme. Het is absoluut niet het meest toegankelijke land maar dat is juist de charme van dit land.