Wereld vrouwendag

Foto’s: https://picasaweb.google.com/105556043277384620953/WeblogWereldVrouwendag

8 Maart was het wereld vrouwendag. Hier in Afrika wordt is dit een nationale feestdag voor alle vrouwen. Wij waren uitgenodigd door de vrouwen van de Malengua Basic school (onze stageplaats). Deze dag heeft veel indruk op mij gemaakt omdat ik me besefte dat emancipatie helemaal niet vanzelfsprekend is.

Onze dag begon op onze stageplek waar een, inmiddels berucht, minibusje op ons stond te wachten. Met maarliefst 19 vrouwen persten wij ons naar binnen. Ik moet erbij vertellen dat het merendeel van de vrouwen redelijk volslank was, dus ik aardig in de verdrukking zat. Toen de deuren dichtsloegen begon de ‘pre-party’ al in de bus. De cd van ‘the gospel sisters’ werd aangezet en zo reden we swingend, klappend en zingend naar de stad met missis Mootu voorin, de directrice. Missis Mootu is ‘the big momma’ van het stel en heeft de baart in haar keel. Ze lacht niet, maar ze buldert.

Op plaats van bestemming sloten we ons aan bij de rij die later als stoet van zingende en klappende vrouwen richting het stadion zou vertrekken. Voor ons stonden de werkneemsters van een nabijgelegen basisschool. Volgens een dienstdoende commandant, die mij erg deed denken aan Idi Amien (zie: wikipedia), stonden ze niet goed in het gelid. Dit maakte hij met veel omzwervende bewegingen, dreigementen en commando’s duidelijk. Toen hij uitgeraasd was, werd het even stil… waarna er een luid gelach opsteeg van alle vrouwen (zeker 150) die zijn geschreeuw gehoord hadden. Dat was voor mij het teken dat dit de dag is waarop vrouwen zich niets laten vertellen door mannen, omdat het HUN dag is. YEAH!

Zingend en klappend vertrokken we in een stoet van wel 4000 vrouwen richting het stadion. Langs de route werden we toegejuicht door mannen en vrouwen langs de weg. Indrukwekkend. Dankzij mijn lengte mocht ik voorop naast de zingende, bulderende en dansende missis Mootu. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Tegelijkertijd raakte me het ook dat er zoveel vrouwen op de been zijn om eens per jaar bij elkaar te komen om voor het feit dat ze vrouw zijn en gelijke rechten behoren te hebben als mannen op te komen.

In het stadion hebben we veel gewacht en gekeken naar marcherende groepen vrouwen. Ieder in een ander uniform. De ochtend werd besloten met het volkslied. Daarna was het écht tijd om de heupen los te schudden. Ik was blij dat ik de fijne kneepjes van het vak heb geleerd van mijn buurvrouwen want het is veel moeilijker dan ik gedacht had. De school faciliteerde de Savanna (Afrikaanse appelcider), en de kroeg de muziek. De juiste ingrediënten voor een fantastische Afrikaanse middag. We hebben de hele middag gedanst. Uiteindelijk zijn we met de auto thuisgebracht door een dronken Senior teacher (te vergelijken met een adjunct-directeur) want ook dat kan in Afrika. Ik vroeg aan een collega leerkracht wat er zou gebeuren als we aangehouden zouden worden. Het antwoord luidde: ‘We just give them some money and everything will be allright.’ Natuurlijk, hier komt altijd alles goed. Met deze gedachten hebben we de dag besloten. Hakunamatata.